Skarb w bibliotece – scenariusz warsztatów

Wyprawa, podczas której każdy będzie miał okazję znaleźć swój własny skarb – to, co jest dla niego cenne. Scenariusz inspirowany książką Ewy Nowak Kot, który zgubił dom oraz Justyny Bednarek O srebrnej łyżce wydawnictwa Egmont z serii Poczytaj ze mną, które otrzyma część bibliotek biorących udział w Nocy Bibliotek. Posiadanie książek jest cenne, ale nie niezbędne do realizacji warsztatów.

Wyprawa, podczas której każdy będzie miał okazję znaleźć swój własny skarb – to, co jest dla niego cenne. Scenariusz inspirowany książką Ewy Nowak Kot, który zgubił dom oraz Justyny Bednarek O srebrnej łyżce wydawnictwa Egmont z serii Poczytaj ze mną, które otrzyma część bibliotek biorących udział w Nocy Bibliotek. Posiadanie książek jest cenne, ale nie niezbędne do realizacji warsztatów.

Autorka: Monika Prus – Głaszczka

Opis: Prowadzący zaprasza dzieci do kręgu, mówi, że dziś czeka je wyprawa, podczas której każdy będzie miał okazję znaleźć swój własny skarb – to, co jest dla niego cenne.

Do przeprowadzenia aktywności potrzebna jest przestrzeń częściowo bez krzeseł i stołów, ustawienie grupy w kręgu. Aktywności plastyczne będzie wygodniej przeprowadzić przy stolikach.

PRZYWITANIE

Materiały: rytmiczna muzyka, sprzęt do odtworzenia

Witam was bardzo serdecznie w szczególnym czasie, obchodzimy Noc Bibliotek, czyli święto wszystkich książek pisarzy i niesamowitych historii, które kryją się na półkach z książkami.

Opowiem wam jedną z takich historii. Wiecie, że dawno, dawno temu w miejscowości Cieplice mieszkał chłopiec o imieniu Dawid. Dawid dostał niesamowitą srebrną łyżkę, która mówiła i wiedziała bardzo dużo o świecie.  I całkiem, całkiem prawdopodobne jest to, że owa łyżka była jego przyjaciółką i przewodniczką. Dawid przeżywał z nią niesamowite przygody, łyżka pokazywała mu świat, pomagała w różnych trudnościach.  Może nawet uda nam się z nią dziś spotkać… Ale najpierw my przywitajmy się ze sobą, żeby razem przejść przez dzisiejsze wyzwania.

Prowadzący włącza muzykę, uczestnicy maszerują po sali w jej rytmie, na umówiony znak zatrzymują się, tworząc pary. Stoją w miejscu pokazują na siebie mówią „Ja”, następnie pokazują na partnera mówią „Ty”, uderzają wzajemnie w dłonie mówiąc „To my”.

CO SIĘ KRYJE W ZAKAMARKACH?

Materiały: różne przedmioty, które wyglądają na stare np. dzbanek, naczynia, biżuteria, książka.

Czasem w domach można znaleźć różne przedmioty: stare fotografie, figurki, biżuterię, naczynia, które towarzyszą nam od lat albo nawet są w naszej rodzinie od pokoleń, na przykład po naszych pradziadkach. Co by było, gdyby te rzeczy mogły opowiadać historie?

Zobaczcie, mamy tutaj takie przedmioty, użyjcie wyobraźni i wymyślcie historię, którą mogłyby nam opowiedzieć. Może coś niesamowitego widziały albo przeżyły, może poznały tajemnicę domowników albo były z nimi w jakimś wyjątkowym miejscu.

Każda para losuje / otrzymuje jeden przedmiot i wspólnie wymyślają krótką historię, którą mogłaby opowiedzieć ta rzecz. Następnie każda par prezentuje swoją opowieść całej grupie.

Prowadzący może skorzystać z pytań pomocniczych:

– Kto mógł być właścicielem tego przedmiotu? Jak wyglądał, czym się zajmował? Gdzie mieszkał?

– W jaki sposób ten przedmiot trafił do jego domu? Jakie miejsce zajmował w tym domu?

– O czym niesamowitym ten przedmiot mógłby opowiedzieć?

– Co się wydarzyło, gdy był w tym domu?

SMAKI ŻYCIA

Materiały: kawałek materiału, który posłuży za kotarę

Każdego dnia spotykają nas różne sytuacje, momenty, chwile radosne i smutne, coś może nas zaskoczyć, zdenerwować, zasmucić, rozweselić. Przeżywamy wtedy różne emocje. Jakie znacie emocje?

Prowadzący zaprasza uczestników do wymienienia różnych stanów emocjonalnych np. smutek, radość, złość, zmęczenie, strach itd. Następnie dzieli uczestników na dwie grupy. Zadaniem pierwszej grupy jest pokazanie wybranego stanu emocjonalnego (prowadzący może podpowiedzieć w przypadku młodszych dzieci), zadaniem drugiej grupy (po drugiej stronie kotary) jest odgadnięcie pokazanej emocji i przedstawienie jej przeciwieństwa. Potem następuje zmiana.

Przykłady:

– jestem smutny – wesoły;

– jestem słaby – silny,

– jestem zły – zadowolony

– jest mi zimno – gorąco

– jestem znudzony – zaangażowany

– czuję lęk – spokój.

ZAMIESZANIE

Materiały: słoiki z przykrywką (jeden na 2-3 osoby), woda, brokat, cekiny, konfetti w różnych kolorach.

Pokazaliście przed chwilą, że możemy przeżywać bardzo dużo różnych emocji. Emocje są spowodowane sytuacjami, które nas spotykają każdego dnia, lub myślami, które mamy w głowie. Czy emocje mogą być kolorowe? Zrobimy teraz słoiki emocji, macie przed sobą słoiki z wodą oraz cekiny, brokat, konfetti w różnych kolorach. Zdecydujcie, jakie kolory nadacie różnym emocjom i wrzućcie je do słoików.

Gdy słoiki będą gotowe, zakręcamy je i mieszamy. Prowadzący pokazuje, jak kolorowe są nasze słoiki, jak kolory się mienią i mieszają, opadają spokojnie lub wirują jak szalone. Zwraca uwagę, że to podobnie jak w naszym życiu, gdzie przeżywamy wiele emocji, spotykają nas różne sytuacje, wyzwania i przygody. Jak znaleźć w takim zamieszaniu coś co jest dla nas cenne i ważne, jak znaleźć nasz skarb?

POSZUKIWACZE SKARBÓW

Spróbujemy teraz odnaleźć nasze skarby, ale żeby wyruszyć na poszukiwania, musimy wyostrzyć nasze zmysły i być spostrzegawczym. Przygotujcie się do drogi, za chwilę ruszamy. Każdy szuka sobie trochę miejsca. Chodzimy po sali i przemierzamy kolejne krainy oraz zmieniamy środki lokomocji.

Uczestnicy naśladują kolejno np: jazdę na rowerze, jazdę samochodem, latanie samolotem, wspinanie pod górę, pieszą wędrówkę, spotkanie z innym podróżnikiem i uściśnięcie ręki, teraz idziemy po kamieniach, które leżą w strumieniu, a teraz jesteśmy w lesie i chodzimy po miękkim mchu, teraz po bardzo wąskiej ścieżce nad przepaścią, płyniemy łódką, przechodzimy pod wodospadem, przedzieramy się przez gęsty las. 

JUŻ PRAWIE

Materiały: kartki A4 z zarysem kufra na skarby, kredki lub flamastry

Teraz usiądźmy w kręgu. Pamiętacie historię o Dawidzie, dla niego najcenniejsza była łyżka, jego przyjaciółka i towarzyszka. Mam dla Was jeszcze historię o pewnym kocie o imieniu Kunkush.

Jeśli czas na to pozwala (i posiadacie książkę Ewy Nowak), prowadzący czyta uczestnikom reportaż Kot, który zgubił dom. Pokazuje ilustracje, uczestnicy opowiadają, co one przedstawiają. Następnie prowadzący pyta: co im się najbardziej podobało w tej historii? Dlaczego Kunkush, był wyjątkowym kotem? Z jakiego powodu jego rodzina za nim tęskniła?

Wyobraźcie sobie, że wyruszacie w daleką podróż. Tak jak pokazywaliśmy przed chwilą. Co na pewno ze sobą zabierzecie? Za czym byście najbardziej tęsknili?

Prowadzący zaprasza do stolików i narysowania pracy pod tytułem: Kogo lub co zabiorę w daleką podróż? Następnie uczestnicy opowiadają o swojej pracy w formie zagadki, jeśli w zajęciach uczestniczą rodziny, dzieci zadają zagadkę rodzicom lub rodzeństwu. Następnie wieszają swoje kuferki ze skarbami we wspólnej przestrzeni, tworząc wystawę prac.

ZAKOŃCZENIE

Zróbmy krąg. Dziękuję za wspólną wyprawę, mam nadzieję, że każdy z was odnalazł tu dziś swój cenny skarb. Biblioteka jest ich pełna!